Book Crossing

In plaats van boeken verzamelen, nu eens boeken weggeven. Niet aan een bekende, maar gewoon achterlaten voor de eerste de beste vinder. Dat is Book Crossing. Je laat een geregistreerd boek achter in het wild en je hoopt dat degene die het vindt het meeneemt, leest en het leuk vindt. Vervolgens kan deze persoon weer een berichtje achterlaten op internet en het boek zelf ook weer vrijlaten.

Met de komst van internet zijn er allerlei leuke initiatieven ontstaan om mensen in zekere zin te verbinden. Of het nu het volgen is van boeken of bankbiljetten, het organiseren van hobby’s als geocaching, de vele fora voor de meest uiteenlopende interesses, het samen uitvouwen van eiwitten of op zoek gaan naar buitenaards leven tot internetdating. Het bookcrossen vind ik een van de leukere van deze toepassingen.

Wat maakt het zo leuk? Wellicht is het het idealistische en misschien wat naïeve idee, dat via deze weg mensen gaan lezen. Misschien het stiekeme en spannende om ergens een boek in het wild achter te laten. Het plezier van het lezen van een berichtje als het boek is gevonden of het feit dat boeken gewoon leuk zijn. Waarschijnlijk een combinatie van al deze factoren.
Wel bestaat het grote probleem dat je de zorgvuldig samengestelde collectie niet zomaar, letterlijk, op straat zet. De paar boeken die je wel kwijt wilt, zie je toch liever naar een echte liefhebber gaan, dus die belanden op marktplaats. Waar haal je dan de boeken vandaan die je wel achterlaat, met het risico dat ze voorgoed verdwijnen?

Gelukkig zijn er al connecties tussen bookcrossers en onder andere kringloopwinkels, waardoor er regelmatig grote hoeveelheden boeken beschikbaar komen. Afgelopen zaterdag heb ik hier een doosje van mogen ontvangen. Zo’n veertig boeken van uiteenlopende genres en kwaliteit. Le Carré, Grisham, Dahl, van Keulen, Sartre en een hoop onbekende schrijvers. Een ideale manier om boeken vrij te laten en toch je eigen collectie in stand te houden. Hoeveel mensen zal ik hiermee aan het lezen zetten?

Geluk zit in een klein hoekje...

Een televisie op de slaapkamer is een nachtmerrie voor de nachtrust. Voor het slapen gaan, nog even de kanalen af. Snel voorbij de belspelletjes (wie belt er in vredesnaam om drie uur in de nacht?) en de reclames voor erotische telefoonservices. Tot je bij de BBC aankomt en net de film “The legend of 1900” begint.

Een prachtige film over een man die na zijn geboorte te vondeling wordt gelegd op een oceaankruiser. Hij groeit op tussen de arbeiders op het schip en blijkt een bijzonder getalenteerd pianist te zijn. In al die jaren dat hij op het schip leeft, zet hij nooit voet aan wal. Binnen de beperktheid van dat schip ontplooid zijn leven. Verwerkt in het metaforische pianospel. Juist de eindigheid van de hoeveelheid toetsen maakt het mogelijk een oneindig aantal muziekstukken te spelen.

De film deed me denken aan het boek “De man die bomen plantte” van Jean Giono. Hierin het verhaal van een man die in de loop van zijn leven in eenzaamheid een heel bos aanplant. Beperkt tot zichzelf is hij in staat een grootse prestatie te leveren. Zonder dat iemand er vanaf weet, zonder dat het buiten zijn eigen leefwereld komt.

Ook dacht ik aan het verhaal van Shrimpy op de blog van Sander. Een onervaren zeiler die het presteert om de wereld rond te varen. Op zich een zeer bijzondere prestatie, maar wat het voor mij extra bijzonder maakt, is dat het bijna niet wereldkundig is gemaakt. Weinig publiciteit, een boek in kleine oplage. Dat juist het beperkte de bijzonderheid bepaald, meer nog dan de prestatie op zich.

Wat is het toch met mensen dat we juist naar de zeldzaamheid kijken in plaats van naar het object zelf? Waarom is een bibliofiele uitgave zoveel meer begerenswaardig dan hetzelfde boek in massaoplage? Ook al blijft de inhoud gelijk. Waarom kan een ervaren vogelaar enkel nog genieten van een zeldzame vogel als een sneeuwuil, grote trap of notenkraker? Kijk eens hoe schitterend een roodborstje is!

Wat zitten wij mensen toch raar in elkaar. Gelukkig maakt dit het mogelijk om mooie boeken en films te maken.