Clive Barker - Weefwereld

Op welk moment besluit je of een boek niet de moeite waard is door te lezen? Ik kan me, op enkele dunne boekjes na, zo niet herinneren dat er boeken zijn die ik niet heb uigelezen. Wellicht vind ik het zonde om de tijd die ik er al aan heb besteed te vergooien of misschien hoop ik toch dat het boek beter wordt. Of is het toch de nieuwsgierigheid naar het einde die je dan toch door het boek sleept.

Zojuist heb ik De weefwereld van Clive Barker uitgelezen. Toch een vrij bekende schrijver binnen het horror genre. Vrienden zeiden dat ze het boek erg mooi vonden. Mijzelf kon het echter weinig boeien. Het pakte me niet en ik zat er regelmatig aan te twijfelen om te stoppen.
Een boek van zeshonderd pagina’s is vrij omvangrijk. Als je dan niet kan meeleven met beide hoofdslachtoffers (vaak moet je jezelf verplaatsen in de slachtofferrol om de angst te voelen) dan gaat het lezen vrij moeizaam. Waarschijnlijk omdat deze personen niet echt slachtoffers zijn. Het echte slachtoffer is een wereld geweven in een tapijt. Het kan een gebrek aan fantasie zijn, maar het lukte me maar niet om me te identificeren met een tapijt.

De karakters waren oppervlakkig, het verhaal zonder veel spanning en het eind, waar ik toch nieuwsgierig naar was, was zwak. Had ik het maar weggelegd. Zeshonderd pagina’s verpilde tijd. Hopelijk biedt het volgende boek geen reden om het weg te leggen.