Meeste van de zwarte molen

Het is gevaarlijk om boeken uit je jeugd terug te lezen. Als kind had ik op mijn, toen nog zeer beperkte, boekenplankje de volledige reeks Wipneus en Pim staan. Toch nieuwsgierig naar wat ik er in zag, probeerde ik enkele maanden terug weer eens een boekje uit de reeks te lezen. Wat viel dat tegen. Een enorme teleurstelling in het verhaal en weer een goede jeugdherinnering aan duigen.

Blijkbaar had ik mijn lesje niet geleerd, want toch kocht ik weer een kinderboek wat ik jaren geleden al eens had gelezen. De prijs was belachelijk laag en dan is het gewoon onmogelijk om het boek niet te kopen. Wederom was ik in bezit van Meester van de zwarte molen, geschreven door Otfried Preussler.

In tegenstelling tot Wipneus viel Krabat niet tegen. Het was weer een heerlijke ervaring. Vlagen die terugkomen uit je geheugen, gecombineerd met het opnieuw ontdekken van het verhaal. Heerlijk van eenvoud, maar toch met de nodige subtiele verwijzingen die nu wel opvallen omdat je het verhaal nog enigszins kent.

Teruglezen van kinderboeken kan dus wel degelijk. Jammer dat ik niet meer weet wat ik allemaal heb gelezen, nog voor de periode van leeslijsten en verplichte boekverslagen, toen het lezen nog leuk was.