Douglas Adams - Voor het te laat is

Een boek over reizen èn over natuur. Leuke titel (lekker optimistisch!). Bovendien geschreven door Douglas Adams, die ik kende van The hitchhikers guide to the galaxy. Een erg komisch boek, dat zoals eerder vermeld helaas zeer slecht verfilmd is. Het leek me een leuk boek om te lezen. Een komische SF-schrijver die de bioloog gaat uithangen.

Zo dacht ik ruim een half jaar geleden toen ik bij de Slegte in Nijmegen stond (zo dacht ik over het boek, de film was toen nog niet uit). Het boek was echter redelijk hoog geprijsd gezien de matige conditie. Ik zat te twijfelen om het mee te nemen, maar heb het toch laten staan.

Een aantal maanden erna stond ik bij de Emmaus in Wageningen. Op een onderste plank stond hetzelfde boek. Slechts één euro. Echter wel geplastificeerd en wederom niet in een mooie staat. Twijfel sloeg weer toe. Dat ene eurootje. Ik had echter voorgenomen om voortaan wat meer op de conditie van het boek te letten. Het boek staat er dus nog steeds.

Een paar weken geleden was ik in Veenendaal. Eerst bij de Slegte. Wederom hetzelfde boek. Wederom laten staan. Gelukkig maar, want een klein uur later stond ik in een kringloopwinkeltje. Zelfde boek, mooie staat, mooie prijs. Wederom slechts één euro. Ik afrekenen. Blijkt er ook nog eens 50 (pro)cent af te gaan. Ik gelukkig.

Nu enkele weken later, heb ik het boek uit. Douglas Adams reist met Mark Carwardine van het WNF allerlei uithoeken af op zoek naar bedreigde diersoorten. De eerste twee hoofdstukken zijn nog erg hilarisch. Dolkomische situaties overkomen het reisduo als ze op zoek zijn naar het vingerdier (sommige van mijn vrienden zouden alleen al hierom dubbel liggen) en de komodovaraan.

In de hoofdstukken erna verdwijnt het hilarische snel en wordt het meer een reisverslag dat het net niet heeft. Ik miste een bepaalde scherpte die het boven een doorsnee reisverslag zou verheffen. Ligt dat aan Douglas Adams? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Ik heb het vermoeden dat de vertaling naar het Nederlands het boek flink omlaag heeft gehaald. Het is duidelijk te merken dat er aan een bepaalde opbouw wordt gewerkt. Herhalingen waarin nuances een belangrijke rol zouden moeten spelen. Alleen die lijken volledig te zijn weggevallen bij de vertaling. Het is natuurlijk moeilijk te zeggen als je de oorspronkelijke uitgave niet hebt gelezen, en misschien is het wel de hoge verwachting die ik had. Het mist echter iets.

Als je geïnteresseerd bent in de dierenwereld, met name het uitsterven ervan, dierenbescherming of zelfs eilanden, dan is het best een aardig boek. In beperkte mate wordt de rol van eilanden beschreven in de soortsvorming, maar ook de kwetsbaarheid van deze eilanden. De problematiek van de dierenbescherming (het voorkomen van uitsterven, het echte werk dus) wordt ook mooi toegelicht. Douglas slaat daarnaast zelfs geregeld aan het filosoferen. Zo ook waarom niet-vliegende vogels zo boeiend zijn (denk aan de dodo en de pinguin).

“Ik denk dat het met het niet kunnen vliegen te maken heeft. Er zit iets boeiends in het idee dat dit dier iets heeft opgegeven waar praktisch elk menselijk wezen naar heeft verlangd sedert de eersten van ons de blik omhoog richten.”

Gaat het dan werkelijk zo slecht met de dierenwereld? De volgende dieren worden bezocht in het boek:
Het vingerdier, nog steeds bedreigd.
De komodovaraan is niet bedreigd, de status staat op kwetsbaar.
De noordelijke breedlipneushoorn. Bij het drukken van het boek (1990) waren er 25 exemplaren in het wild. Wikipedia meldt nu 20 exemplaren…
De baiji dolfijn, is de meest bedreigde dolfijnensoort. Waarschijnlijk minder dan 100 exemplaren volgens een schatting uit 1998. Daarna schijnt het alleen maar minder te zijn geworden.
De kakapo. In 1990 waren het er 43. Nu is de populatie twee keer zo groot. Het kan dus wel! Dankzij het Kakapo recovery programme.
De mauritiusduif, 1990 minder dan 10!! op Mauritius, momenteel meer dan 300.

Gaat het dus goed? Nee, maar met veel energie en inspanning is er heel veel te bereiken. Dat is dan ook meteen de gedachte van het boek. Elke soort is een onderdeel van een groter geheel. En elke soort is het waard om te redden. Cliché? Dat zeker, maar daardoor zeker niet minder waar.

Welk boek ben je?

Het internet zit vol met testjes om te achterhalen wie en wat je bent. Zo ook de test om te kijken welk boek je bent. De uitkomst van mijn test staat onderaan de blog (ik geef wel persoonlijk informatie zo). Kan je veel waarde hechten aan zo'n test? Ik weet het niet. Het is in iedergeval altijd wel grappig om te doen. Zeker als er uit komt dat het boek dat ik ben, dat ik dat momenteel ook lees! Toeval?

You're Alice's Adventures in Wonderland!

by Lewis Carroll

After stumbling down the wrong turn in life, you've had your mind opened to a number of strange and curious things. As life grows curiouser and curiouser, you have to ask yourself what's real and what's the picture of illusion. Little is coming to your aid in discerning fantasy from fact, but the line between them is so blurry that it's starting not to matter. Be careful around rabbit holes and those who smile to much, and just avoid hat shops altogether.


Take the Book Quiz
at the Blue Pyramid.

Curieus linkje tussendoor...

Hebt u dat nu ook? Zo’n onbegrensde fascinatie met urinoirs? Het verlangen om te weten hoe een urinoir eruit ziet of dat u in een museum of op een bijzondere locatie altijd eerst even naar de toiletten rent. Ik niet, maar blijkbaar zijn er mensen die het wel hebben. Die uitgerust met fotoapparatuur het kleinste kamertje bezoeken en vervolgens hun bevindingen op internet publiceren.

Marcel Ducamp - Fountain

Altijd al willen weten hoe het urinoir op het Amundsen-Scott South Pole Station eruit ziet? Herinneringen ophalen aan uw bezoekje aan Machu Picchu, L’arc de Triomphe, Alcatraz, Stone Henge of de Heineken Brouwerij. Het kan allemaal op deze site.

Clark Sorensen's Pitcher Plant

Wat heeft het nu met boeken te maken? Weinig, behalve dan dat ook de Indian Prairie Public Library, Brunswick Library, Edmonton Central Library, Lansing Public Library, Seattle Central Library, Key Biscayne Branch Library, Ronald Reagan Presidential Library en de Library of Congress vertegenwoordigd zijn.

3x kort

Na een dik boek, nu even een paar dunne boekjes doorgewerkt. Hoewel in zulke boekjes meestal geen diepgaande en uitgebreide verhalen worden verteld, zijn ze wel ideaal om tussendoor te lezen. Lekker snel. Bovendien als het boek vervolgens tegenvalt, is het niet een hele grote hoeveelheid tijd aan verspilling geweest. De afgelopen dagen heb ik drie van deze dunne boekjes gelezen.

Dit eerste boekje kwam ik tegen in Roermond. Een leuk klein oud stadje. Naast het outletcentre stelt het kwa winkels weinig voor. Voor zover ik weet één tweedehandsboekwinkeltje en enkele boekhandels (Bruna tel ik niet mee). In een van deze boekhandel kwam ik het boekje "Macaroni" van Huub Beurskens tegen. Het sprak me vooral aan door de kaft en de apparte titel. Google leert me dat Beurkens een van de meest gelauwerde dichters is en dat hij alle belangrijke poëzie-prijzen heeft gewonnen. Echter dat zegt natuurlijk niks over proza.
Het verhaal gaat over een student die carnaval gaat vieren. Ik vind het echter knap dat in de grote brij van woorden nog überhaupt een verhaal te ontdekken valt. Nergens een gewone zin, maar steeds rare constructies en pogingen dingen anders te zeggen dan elk ander verhalenverteller zou doen. Wellicht werkt dit wel met poëzie, maar hier in ieder geval niet. Het verhaal is weinig boeiend en spreekt me totaal niet aan. Bibliofilos en Weirdomusic zeggen beiden het woord wegdoen niet te kennen, maar ik betwijfel of dit boekje lang in mijn collectie zal blijven.

Jan Wolkers kwam ik tegen in Utrecht. Niet de persoon, maar dit kleine boekje. Waarschijnlijk ben ik een van de weinige die geen Wolkers op de boekenlijst had staan. Mijn eerste kennismaking met zijn werk was het boekje "Zomerhitte". Het boekenweekgeschenk van 2005. Ik vond dat een zeer goed verhaal en ik wilde dus ook wel meer Wolkers lezen. Dit boekje "Dominee met strooien hoed", viel echter zwaar tegen. Er gebeurde weinig (al hoeft dat geen belemmering te zijn) en het boeide me geen moment. De wil voor meer Wolkers is dan ook meteen flink verminderd.

Ten slotte een boekje wat ik in Ede kocht bij de opheffingsuitverkoop van Elegast. De schrijver is Alexander Pola (Abraham Polak) en was voor mij onbekend. Echter sommige zouden hem kunnen kennen van Farce Majeure. Het boekje "De fabel van de fabelachtige veenmol" is verrijkt met tekeningen van Eppo Doeve en vertelt het verhaal van de boekdrukkunst. Niet zoals deze algemeen bekend is, maar hoe de drukkunst is ontwikkeld door de dieren. Afgesloten met een moraal, een echte fabel dus. Het verhaal is geheel op rijm en zeer vermakelijk. Een erg leuk boekje om te hebben. Voor de volledigheid meld ik nog dat het boekje is uitgegeven ter ere van het 75-jarige bestaan van uitgeverij Veenman te Wageningen. Op 20 oktober 1978 aangeboden aan de Commissaris van de Koningin in Gelderland, Mr W.J. Geertsema. Ik zelf was toen 2 maanden en 3 dagen oud.

Eldest

Maar liefst 668 pagina’s telt het tweede deel. Grotendeels Engels. Daar doorheen het nodige Elfs en Dwergs. Een boek dat je dus niet zo heel snel uitleest. Een ideaal boek voor de kerstvakantie. Helaas waren er andere bezigheden die mij van het lezen hielden, maar het is me nu toch gelukt.
Ik had voor de reis naar mijn ouders de stofomslag thuis gelaten. Op een avond lag het boek op de tafel voor me. Ik raakte een beetje ontroerd van de schoonheid. Een mooie rode kaft met een zwarte rug, waarop weer gouden letters. Op dat moment wist ik waarom rood eens mijn favoriete kleur is geweest.



Stond het eerste boek nog in het teken van de ontdekkingen. Eragon ontdekt het drakenei, wat het inhoudt wat het is om een “Rider” te zijn, wie zijn vijanden zijn en wie zijn vrienden. Hij ontmoet een elf, dwergen en andere creaturen uit de fantasy-wereld.

Het tweede boek werkt langzaam naar de eerste veldslag toe. Ik zeg langzaam omdat ik in het begin moeite had om weer in het verhaal te komen, maar al vrij snel lukte dat en dan leest het goed weg.

In dit boek wordt beschreven hoe de training van Eragon verloopt en hoe zijn neef Roran zijn hele dorp zover weet te krijgen om te verkassen om tegen het kwaad te strijden. Paolini is slechts 21 jaar bij het beëindigen van dit tweede deel. Mede daarom heb ik bewondering voor de manier waarop hij in dit boek de gebeurtenissen beschrijft. Zeker omdat er over het algemeen weinig grootse dingen gebeuren. Paolini zoekt het in Eldest meer in de persoonlijke ontwikkelingen en inwendige worstelingen van zowel Eragon en Roran. Kleine persoonlijke overwinningen en tegenslagen die je door het boek stuwen.

Grappig is te zien dat hij dingen die hij vermoedelijk op school heeft geleerd ook verwerkt in zijn boeken. Eenvoudige biologielessen zijn terug te vinden in de beschrijvingen van een mierenkolonie en de korte vermelding van de genaratio spontane. Ook de tegenstelling tussen godsdienst en “wetenschap” worden tijdens de training van Eragon ter sprake gebracht. Onderwerpen die mij aanspreken. De biologie verwijzingen vanwege mijn studie biologie. De godsdienstige kant omdat ik samenwoon met een gelovig iemand met wie ik af en toe leuke discussies heb.

Eldest was een boek wat ik, soms met moeite vanwege de taal, maar zeker met veel plezier heb gelezen. Ik kijk dan ook zeer zeker uit naar het derde en laatste deel uit de serie, waarin ongetwijfeld de laatste vragen beantwoord zullen worden en uiteraard het goede het kwaad zal verslaan. Hoe dit gaat gebeuren is de grote vraag en ook hoe de verrassende wending aan het eind van dit boek zal uitpakken.

Boekenliefhebbers opgepast!

Is het tijdperk van het papieren boek voorbij? Lekker op de bank of in bed met een dik boek genieten van intrigerende personages en andere werelden. Het zou zomaar eens kunnen gaan gebeuren met elektronische inkt. Ontwikkeld door Philips en binnenkort op de markt verwerkt in de Sony Reader. Ik zit dan wel met een ruimte gebrek, maar of dit de meest gewenste oplossing is...



De Sony Reader is 15 centimeter in doorsnee, 1,5 cm dik en weegt ongeveer 250 gram. Het beeldscherm vertoont een elektronisch boek bijna net zo scherp als op een geprinte pagina. Het geheugen van 10 MB is genoeg voor het opslaan van zo'n 20 boeken.

Goed begin 2006 !?

Ik zag laatst op tv dat de helft van de goede voornemens op 2 januari al verbroken zouden zijn. Ik dacht nog “Dat is snel”. Om dit te toetsen heb ik een Wageningse steekproef* uitgevoerd. Ik keek bij mezelf wat mijn voornemens waren. Ik had ze hier eerder al vermeld en dus voor een ieder te controleren. Volledig wetenschappelijk verantwoord dus (al valt hier ook wel het een en ander tegenin te brengen). Ik had er twee. Minder boeken kopen en meer lezen. Het meer lezen houd ik nog vol. Het boeken kopen is echter weer begonnen. En zeker niet in geringe mate. Eén van de twee goede voornemens is verbroken. Precies 50% dus. Een weekoverzicht:

• Totaal aantal boeken: 21
• Eerste boek: Desmond Morris: Waarom hebben zebra’s strepen, 2 januari (2,50 euro)
• Laatste boek: Adriaan van Dis: Het beloofde land, 5 januari (1,25 euro)
• Minste bladzijdes: Jan Wolkers: Dominee met strooien hoed, 48 p. (0,50 euro)
• Meeste bladzijdes: Pramoedya Ananta Toer: Guerrilla-familie, 377 p. (1,00 euro)
• Duurste boek: Stephen Jay Gould (Red.): Verslag van het leven, de evolutie als aangrijpend drama van selectie, overleven en uitsterven (4,00 euro)
• Goedkoopste boek: Erik van Muiswinkel & Thecla Bakker: Man laat zich oor aanlijmen
  Geert Mak: Het ontsnapte land
  Yves Cohat: De Vikingen, heersers der zee (0,50 euro)
• Meeste boeken van: Boudewijn Büch: Bijdrages aan Naar huis (2x), Strandboek en Maatstaf (3x)
• Verrassendste winkel: Wereld winkel, niet een winkel waar je snel aan denkt als je boeken zoekt. Bij de WW in Wageningen is het nu opruiming met kortingen vanaf 50%.
• Fijnste winkel: Emmaus, lekker goedkoop en regelmatig leuke boeken.
  

In de eerste week 21 boeken met een totale dikte van bijna 30 centimeter. Als ik zo door ga kom ik voor 2006 uit op 1092 boeken die op ruim 15 meter boekenplank moeten komen. Misschien is het toch een goed idee om terug te komen op mijn goede voornemen.


* Enkele jaren geleden is er een onderzoek gedaan naar de aantrekkelijkheid van de mannelijke studenten in Wageningen. Daarvoor zijn maar liefst twee vrouwelijke studenten ondervraagd. Volkomen onverantwoord dus en totaal waardeloos. Echter dit onderzoek heeft wel de gehele Nederlandse pers gehaald. Het journaal en de landelijke dagbladen besteedden er de nodige aandacht aan. Sindsdien is in mijn vriendenkring een Wageningse steekproef een steekproef waarbij de steekproefgrootte ver onder de maat is.

Nog een tip

Boekensneuper had het al eerder in dit stukje over de verschillende boekenreeksen die er tegenwoordig her en der uitkomen. Ook de Bruna heeft nu een nieuwe reeks gelanceerd om het lezen te bevorderen. Onder de titel Literaire Juweeltjes verschijt elke maand een klein boekje van een bekende schrijver voor slechts 1 euro! Het eerste exemplaar is geschreven door Geert Mak, getiteld Het eiland (eerder verschenen in De engel van Amsterdam). Tevens in elk boekje een paar kortingsbonnen voor werk van dezelfde schrijver.