3x kort

Na een dik boek, nu even een paar dunne boekjes doorgewerkt. Hoewel in zulke boekjes meestal geen diepgaande en uitgebreide verhalen worden verteld, zijn ze wel ideaal om tussendoor te lezen. Lekker snel. Bovendien als het boek vervolgens tegenvalt, is het niet een hele grote hoeveelheid tijd aan verspilling geweest. De afgelopen dagen heb ik drie van deze dunne boekjes gelezen.

Dit eerste boekje kwam ik tegen in Roermond. Een leuk klein oud stadje. Naast het outletcentre stelt het kwa winkels weinig voor. Voor zover ik weet één tweedehandsboekwinkeltje en enkele boekhandels (Bruna tel ik niet mee). In een van deze boekhandel kwam ik het boekje "Macaroni" van Huub Beurskens tegen. Het sprak me vooral aan door de kaft en de apparte titel. Google leert me dat Beurkens een van de meest gelauwerde dichters is en dat hij alle belangrijke poëzie-prijzen heeft gewonnen. Echter dat zegt natuurlijk niks over proza.
Het verhaal gaat over een student die carnaval gaat vieren. Ik vind het echter knap dat in de grote brij van woorden nog überhaupt een verhaal te ontdekken valt. Nergens een gewone zin, maar steeds rare constructies en pogingen dingen anders te zeggen dan elk ander verhalenverteller zou doen. Wellicht werkt dit wel met poëzie, maar hier in ieder geval niet. Het verhaal is weinig boeiend en spreekt me totaal niet aan. Bibliofilos en Weirdomusic zeggen beiden het woord wegdoen niet te kennen, maar ik betwijfel of dit boekje lang in mijn collectie zal blijven.

Jan Wolkers kwam ik tegen in Utrecht. Niet de persoon, maar dit kleine boekje. Waarschijnlijk ben ik een van de weinige die geen Wolkers op de boekenlijst had staan. Mijn eerste kennismaking met zijn werk was het boekje "Zomerhitte". Het boekenweekgeschenk van 2005. Ik vond dat een zeer goed verhaal en ik wilde dus ook wel meer Wolkers lezen. Dit boekje "Dominee met strooien hoed", viel echter zwaar tegen. Er gebeurde weinig (al hoeft dat geen belemmering te zijn) en het boeide me geen moment. De wil voor meer Wolkers is dan ook meteen flink verminderd.

Ten slotte een boekje wat ik in Ede kocht bij de opheffingsuitverkoop van Elegast. De schrijver is Alexander Pola (Abraham Polak) en was voor mij onbekend. Echter sommige zouden hem kunnen kennen van Farce Majeure. Het boekje "De fabel van de fabelachtige veenmol" is verrijkt met tekeningen van Eppo Doeve en vertelt het verhaal van de boekdrukkunst. Niet zoals deze algemeen bekend is, maar hoe de drukkunst is ontwikkeld door de dieren. Afgesloten met een moraal, een echte fabel dus. Het verhaal is geheel op rijm en zeer vermakelijk. Een erg leuk boekje om te hebben. Voor de volledigheid meld ik nog dat het boekje is uitgegeven ter ere van het 75-jarige bestaan van uitgeverij Veenman te Wageningen. Op 20 oktober 1978 aangeboden aan de Commissaris van de Koningin in Gelderland, Mr W.J. Geertsema. Ik zelf was toen 2 maanden en 3 dagen oud.