Eldest

Maar liefst 668 pagina’s telt het tweede deel. Grotendeels Engels. Daar doorheen het nodige Elfs en Dwergs. Een boek dat je dus niet zo heel snel uitleest. Een ideaal boek voor de kerstvakantie. Helaas waren er andere bezigheden die mij van het lezen hielden, maar het is me nu toch gelukt.
Ik had voor de reis naar mijn ouders de stofomslag thuis gelaten. Op een avond lag het boek op de tafel voor me. Ik raakte een beetje ontroerd van de schoonheid. Een mooie rode kaft met een zwarte rug, waarop weer gouden letters. Op dat moment wist ik waarom rood eens mijn favoriete kleur is geweest.



Stond het eerste boek nog in het teken van de ontdekkingen. Eragon ontdekt het drakenei, wat het inhoudt wat het is om een “Rider” te zijn, wie zijn vijanden zijn en wie zijn vrienden. Hij ontmoet een elf, dwergen en andere creaturen uit de fantasy-wereld.

Het tweede boek werkt langzaam naar de eerste veldslag toe. Ik zeg langzaam omdat ik in het begin moeite had om weer in het verhaal te komen, maar al vrij snel lukte dat en dan leest het goed weg.

In dit boek wordt beschreven hoe de training van Eragon verloopt en hoe zijn neef Roran zijn hele dorp zover weet te krijgen om te verkassen om tegen het kwaad te strijden. Paolini is slechts 21 jaar bij het beëindigen van dit tweede deel. Mede daarom heb ik bewondering voor de manier waarop hij in dit boek de gebeurtenissen beschrijft. Zeker omdat er over het algemeen weinig grootse dingen gebeuren. Paolini zoekt het in Eldest meer in de persoonlijke ontwikkelingen en inwendige worstelingen van zowel Eragon en Roran. Kleine persoonlijke overwinningen en tegenslagen die je door het boek stuwen.

Grappig is te zien dat hij dingen die hij vermoedelijk op school heeft geleerd ook verwerkt in zijn boeken. Eenvoudige biologielessen zijn terug te vinden in de beschrijvingen van een mierenkolonie en de korte vermelding van de genaratio spontane. Ook de tegenstelling tussen godsdienst en “wetenschap” worden tijdens de training van Eragon ter sprake gebracht. Onderwerpen die mij aanspreken. De biologie verwijzingen vanwege mijn studie biologie. De godsdienstige kant omdat ik samenwoon met een gelovig iemand met wie ik af en toe leuke discussies heb.

Eldest was een boek wat ik, soms met moeite vanwege de taal, maar zeker met veel plezier heb gelezen. Ik kijk dan ook zeer zeker uit naar het derde en laatste deel uit de serie, waarin ongetwijfeld de laatste vragen beantwoord zullen worden en uiteraard het goede het kwaad zal verslaan. Hoe dit gaat gebeuren is de grote vraag en ook hoe de verrassende wending aan het eind van dit boek zal uitpakken.