Carlos María Domínguez - Het papieren huis.

Na Weirdomusic, Boekensneuper en de Buchmania nieuwsbrief, besloot ik dit boekje ook te kopen. Het kostte wat moeite om het boek te bemachtigen. De drie boekwinkels in Uden hadden het niet meer en ook in Boekel was het uitverkocht. Als je dan vervolgens dagen later in je eigen woonplaats gaat kijken, staan er vijf exemplaren op de plank tussen de andere pockets.

Ik kan niet zeggen dat ik het verhaal een juweel vond, zoals de recensie van Het Parool op de achterkant zegt. Het is een aardig verhaal, maar naar mijn smaak wordt er teveel gesmeten met namen en herhalingen. Dat eerste is misschien nodig bij een verhaal over boekengekte, maar het haalde voor mij het ritme eruit.

Wel komen er herkenbare dingen in voor. Kijkend om me heen, na het dichtslaan van het boek, zie ik mij omringd door boekenkasten die de hoeveelheid boeken niet kunnen bevatten. Een verzameling is als een gezwel. Als het eenmaal is gevestigd, begint het ongeremd te groeien en uit te zaaien naar andere vertrekken. Alleen te stoppen met drastische maatregelen.

Zou ik zonder al die boeken kunnen? Ik ben er van overtuigd van wel. Vele heb ik nog niet gelezen en vele zal ik ook niet nogmaals lezen. Toch heb ik ze staan. Wachtend om hun doel te vervullen.

Zou ik ze zomaar weg kunnen doen? Ik ben bang van niet. Er is de nodige tijd, moeite en geld ingestoken om alles bij elkaar te brengen. Het ene boek heeft een duidelijke link met het boek er direct naast. Waar de link tussen datzelfde boek en een boek aan de andere kant van de kamer enkel bestaat uit de persoonlijkheid van de verzamelaar. Zo vormen alle boeken samen een reflectie van jezelf. Jezelf wegdoen, dat gaat toch niet…

“Wanneer mijn grootmoeder zag dat ik in bed lag te lezen, zei ze steevast tegen me: ‘Stop daarmee, boeken zijn gevaarlijk.’” Moet ik deze zin uit het boek zien als een waarschuwing? Mijn vrienden zijn al ongerust. Elke keer als ik ga slapen, loop ik een onbekend risico. Boven mijn bed rusten zo’n 300 boeken op 9 schroeven. Minimaal een derde van de dag loop ik de kans bedolven te worden. Hopelijk hoef ik nooit te beamen dat boeken daadwerkelijk gevaarlijk zijn.