Een koude kermis

Ik ben er van overtuigd dat je persoonlijke geschiedenis is terug te vinden in de boeken die je leest of wilt lezen. Natuurlijk heb je al snel wat boeken op je werkgebied. Als bioloog heb ik zo de nodige boeken over flora en fauna. Maar ook je afkomst bepaald de plankvulling.

Mijn moeder is van Indonesische afkomst. Hoewel ik bar weinig van het land en zijn historie weet, voel ik me ergens toch verplicht er iets van te weten en het wordt hoog tijd dat ik me erin verdiep. Niet alleen puur feitelijk en historisch, maar ook aan de hand van de literatuur. Zo heb ik enkele boeken van Pramoedya Ananta Toer gekocht. Waarschijnlijk de bekendste Indonesische schrijver, van wie het overlijden eerder dit jaar me volledig is ontgaan.

“Een koude kermis” is het eerste boek wat ik gelezen heb. Hierin vertelt Pramoedya over zijn bezoek aan zijn stervende vader. Blijkbaar is het boek een eerherstel voor Pramoedya's vader en een ode aan hen die onder alle omstandigheden vastberaden bleven strijden voor een onafhankelijk Indonesië. Dit haalde ik er bij het lezen echter niet uit. Wel bracht het mij in gedachten terug naar mijn opa, die dezelfde maand als Toer is overleden. Enkele beschrijvingen uit het boek herkende ik in de laatste dagen van mijn opa. Het meest opmerkelijke het gebruik van de eau de cologne, wat ik voorheen niet kende.

Door het zojuist beschrevene krijgt dit boek toch meer betekenis voor mij. Je persoonlijke geschiedenis, je ervaringen bepalen dus niet alleen de keuze van boeken, maar ook de waardering ervan. Naarmate je ouder wordt en meer hebt beleefd, zal denk ik ook een boek meer te bieden hebben. Je moet leren leven om te leren lezen.